Czasami w ułamku sekundy człowiek uświadamia sobie, że całe jego życie zależało od jednej decyzji. Gdyby nie zgubiony list albo rozmowa telefoniczna, do której nie doszło, sprawy potoczyłyby się zupełnie inaczej.
Życie jest nieodwracalnym skutkiem narodzin.
Śmierć przychodzi wówczas, gdy czas staje w martwym punkcie.
Stał sie kłopotem i ikoną tej części świata.
Tylko Duch, jeśli tchnie na glinę może stworzyć człowieka.
Sny są prawdziwe, dopóki trwają, a czyż my nie żyjemy w snach?
I moim zdaniem wzrost dla samego wzrostu to logika komórki rakowej.
Nie mamy wpływu na to, jakie karty los nam rozdaje. Mamy wpływ na to, jak je zagramy. I to każdego dnia, zawsze do końca. Bez względu na to, co było, co przyszło i co jest. Każda nasza decyzja, każdy nasz ruch, każde nasze słowo piszą naszą historię, kształtują nasze świadomości, a przez to kształtują ciebie, mnie, nasze życie.
Często popularność człowieka za życia objawia się po jego śmierci.
Jak strumienie i rośliny, dusze także potrzebują
deszczu, ale deszczu innego rodzaju: nadziei,
wiary, sensu istnienia. Gdy tego brak, wszystko
w duszy umiera, choć ciało nadal funkcjonuje.
Można wtedy powiedzieć:
„W tym ciele żył kiedyś człowiek”.
Stres w połączeniu z niekorzystnym oświetleniem każdego potrafi zmienić w wampira.
