Często uśmiech na zewnątrz maskuje ogromny ból i cierpienie wewnątrz.

 Zawsze mnie można przytulić, kiedy nie można mnie uratować.

 Wspomnienia sprawiają niekiedy, że życie wydaje się bardzo smutne.

 Oglądaliśmy upadek, biorąc go za zwycięstwo.

 Rozprawianie o sprawach, na które nie ma odpowiedzi, można sobie darować.

 Mówiłaś coś, czy drzwi skrzypiały?

 Teraz kiedy piszę te słowa spokojne oczy matki spoczywają na mnie.

 Bliskość śmierci zawsze sprawia, że staramy się żyć lepiej.

 Ocalili mnie od śmierci, ale nikt nie ocalił mnie od tego, co potem.

 Plotki, nawet prawdziwe, są jak płomienie: odetnij dostęp tlenu a zamigocą i zgasną.

 Zobaczyłam, że jest bezbronny. Wtedy zrozumiałam, że mogę mu zaufać.