Życie jest jak szachy

 Nasze marzenia nie potrzebują latawców by wzbić się w niebo.

 Życie to nie jest czekanie na to, aż burza minie. To nauka, jak tańczyć w deszczu.

 Obdziela i obdziera nas czas.

 U schyłku życia człowiek ma to, co czuł idąc przez nie.

 Czytanie i obowiązek to dwa niezbyt zgodne pojęcia. Najpiękniejsza książka, gdy musi być przeczytana, staje się wrogiem.

 Na niektóre wspomnienia nigdy nie ma odpowiedniej chwili.

 Jestem teraz trochę zmęczona. Zmęczona jak zmoknięta małpa.

 Im mniej się mówi o mrokach życia, tym lepiej.

 Nikomu los nie wydaje się tak ślepy, jak tym, którym nie sprzyja.

 Jak można wierzyć słowom kogoś, kto sam sobie nie dowierza?