Chciała pięknie pisać, ale słowa odmawiały jej posłuszeństwa.
Nigdy nie wiadomo, jaki dramat kryje się za pozorami ludzkiego zachowania.
Czy można żałować wspomnień, o których człowiek nawet nie pamięta, że je miał?
Czy nie wszystko jedno, w którym punkcie muru zaczniemy w niego walić głową?
Większość ludzi sprzedaje swoją duszę i ze spokojem żyje z zapłaty.
Powinno się być jak chleb,który dla wszystkich leży na stole,z którego każdy może kęs sobie ukroić,nakarmić się, jeżeli jest głodny.
Krainie Chichów światło dały oczy, które widziały światła, których nie widział nikt.
(...) woda, tchórzostwo i żądza zawsze poszukują najniższego punktu.
Płyńcie albo pójdźcie na dno. Nikt nigdy nie wyświadczy wam żadnej przysługi.
...czasem słowa nie mieszczą w sobie uczuć, które próbujemy w nie wlać.
