Napad dręczonego sumienia. Wtedy chce się wchłonąć samą siebie.
Wszystko ma swoje złe i dobre strony. To taka tajemnica...
Ocknęła się po raz kolejny z koszmarnego snu, tylko po to, by stwierdzić, że rzeczywistość również jest koszmarem.
Cóż bowiem cenniejszego nad życie? To jedyne, co do nas należy.
Twoja zdolność budzenia we mnie tego, co najlepsze. Chcę być taka, jaką mnie widzisz.
Tęsknimy, choć nie mówimy o tym, bo przecież nie ma się czym chwalić. Myślami zbyt często wracamy do przeszłości, w której się zatracamy. Próbujemy żyć na nowo, ale wciąż mamy za sobą niedomknięte rozdziały. Nieraz już na starcie tracimy to, co mamy. Boimy się ryzyka i nie ryzykujemy. Chcemy walczyć, ale nie do końca potrafimy. Jesteśmy silni, choć tak często zbyt słabi. Niszczymy to, co kochamy, kochamy to, co niszczymy. Gubimy się, ciągle się gubimy, upadamy, przegrywamy, rozpadamy się wewnętrznie, płaczemy, śmiejemy i znów gubimy... Zdobywamy szczyty, chwilę później je tracimy. Nie wiemy jak żyć, nie wiemy komu ufać i coraz częściej brakuje nam siły. Jednak mimo wszystko nie poddajemy się, nigdy tego nie zrobimy.
W życiu są rzeczy zbyt skomplikowane,
by je wyjaśnić w jakimkolwiek języku.
(...) nigdy nie możemy rozpocząć nowego życia, zawsze musimy tylko ciągnąć stare.
Kto pierwszy z siebie się zaśmiał, ten zapobiegł ośmieszeniu się.
(...) legendy okazują się zawsze ważniejsze niż historia.
