Ludzie nie zmieniają się w ten sposób: nie zmieniają się sami, człowiek zmienia się, kiedy jest zmuszony przeżyć coś i wtedy dopiero stwierdza, że nastąpiła zmiana.
Żyjemy – tyle mamy. Resztę cierpimy. Zrozumcie, każdy ma swój los, swój cel, swoją miarę czasu. Czasu, który dla ciebie jest przepaścią, dla kogoś inny jest tylko chwilą.
Podstawową rzeczą w życiu człowieka, każdego, jest to, żeby trzymać się z daleka od prostaków. Rozumiesz?! To jest podstawowe zadanie człowieka. Jak najdalej od prostaków, bo szkoda życia na to. A po drugie, żeby być jak najdalej od ludzi, którzy nie mają poczucia humoru. Bo życie jest za krótkie i szkoda tego życia na banały. -Andrzej Zawada
Groźby mają wartość jedynie wtedy, gdy jesteś w stanie je spełnić.
Pieniądze szczęścia nie dają, lecz każdy chce to sprawdzić osobiście.
Istota rzeczy jest niewidoczna dla oczu.
Nie ma przypadkowych spotkań i ludzie też nie stają na drodze naszego życia, ot tak. Każdy człowiek zostaje nam dany po coś, aby czymś nas ubogacić, dopełnić, coś pokazać czy uświadomić. Poprzez ludzi dostajemy od życia tysiące szans na to, aby stać się lepszym człowiekiem lub aby temu człowiekowi pokazać coś, czego on do tej pory nie dostrzegł.
(...) dowiedzieć się, że ktoś nie żyje, to nie to samo, co stanąć nad jego grobem.
Gdy widzę, przestaję słyszeć, gdy słyszę, nie widzę.
Życie znaczy ryzyko. Każde życie, które unika ryzyka, unika też życia. Każde życie musi być pełne porażek. Jeśli nie, to znaczy, że nie jesteś na dobrej drodze.
