Nie wchodź w niejasną rolę z życiem,
które zdziera z nas nasze maski.
Trząsł się i był spocony jak Szwed na wakacjach w Tunezji.
Co jest normalne? Normalny człowiek całe życie nie czyni tego, co chce czynić. Tak bardzo uwielbia obowiązek. Im bardziej udaje mu się nie być sobą, tym więcej zarabia. Osiągając sześćdziesiąt pięć lat człowiek normalny idzie na emeryturę. Teraz ma czas dla siebie, lecz siebie niestety zapomniał.
Bo serce jest silne, choć ciało mdłe.
Ludzie gromadzą obrazy, wydaje im się, że wchodzą w ich posiadanie, i tylko to się liczy.
Początek mój tam, gdzie mój kres, węgorz zwija się i pożera swój ogon.
Zdrowy rozsądek to zbiór uprzedzeńnabytych do osiemnastego roku życia.
To, co robię, nie musi mieć sensu dla nikogo poza mną. Na tym polega piękno życia.
Może rzeczywiście dopiero po ciężkim kryzysie człowiek poznaje siebie naprawdę, może trzeba dostać w kość, żeby zrozumieć, czego właściwie chce się od życia.
Ilu ludzi, tyle dróg!
