Niektórzy ludzie przyszli na świat, by samotnie borykać się z losem, ani to dobre, ani złe, takie jest życie.
Niekiedy dopiero na starość dostrzegamy, jak krótkie były dni naszej młodości. Rozumieć życie – oznacza przede wszystkim doceniać czas.
Żeby przez krótką chwilę nie było śmierci i czas nie rozwijał się jak nitka z kłębku rzuconego w przepaść.
Dorosłość nie jest niczym więcej niż tylko odkrywaniem,
że wszystko, w co wierzyłeś, kiedy byłeś młody, to fałsz, a z kolei wszystko to, co w młodości odrzucałeś, teraz okazuje się prawdą.
Tak mocno krytykujemy egoizm, ale któż z nas nie jest choć w niewielkim stopniu egoistą?
Głupcem jest ten kto ocenia innych znając tylko zakończenie historii, a nie poznając jej od początku. Głupcem jest ten kto ocenia innych ale nie założył ich butów i nie przeszedł tej drogi co oni. Głupcem bywa też ten, kto nie potrafi się przyznać do własnych błędów i słabości a widzi całe zło w innych.
Dziękczynienie jest nadprzyrodzonym kluczem do nieba.
Kochać to niebezpieczna rzecz.
Chodziło o to, żeby wiedzieć.
Żeby m i e ć p e w n o ś ć.
Życie nie ustaje w zadziwianiu nas ironią.
