Śmierć znajduje tego, komu jest pisana, nawet jeśli się go ostrzeże.
A czymże jest wiek siedemnastu lat, jeśli nie najdalszą granicą dzieciństwa.
Bylibyśmy niejako martwi,
gdybyśmy już nie mieli o czym marzyć.
Trząsł się i był spocony jak Szwed na wakacjach w Tunezji.
Człowiek nigdy nie ogląda się na to, co zrobione, ale na to patrzy, co ma przed sobą do zrobienia.
Ile niewypowiedzianych słów przepadło
na zawsze. A może ważniejsze były od
tych wszystkich wypowiedzianych
Stwierdzili, że jestem normalna. Mogę żyć. Powinnam żyć?
Człowiek musi do wszystkiego dorastać sam. I do stosowania przymusu wobec siebie - także sam.
Najokropniejsi są jednak ludzie.
Praca daje nam więcej niż wypoczynek.Ona daje nam życie.
