W samotności pragnę samotności.
Takie ciepłe wrześniowe popołudnie – idealny dzień na powrót do normalności...
Nie ma na tym świecie takiego kłopotu, którego nie dałoby się wyleczyć gorącą kąpielą,
szklaneczką whisky
i modlitewnikiem.
Udało jej się przysypać pamięć o nim szczegółami nowej codzienności.
Można pojechać daleko, lecz nie ucieknie się od samego siebie. Tak jak od cienia.
Często pozwalamy sobie na przejmowanie się drobiazgami, które zasługują jedynie na lekceważenie i zapomnienie. Jesteśmy oto na tej ziemi. Mamy do przeżycia zaledwie kilka dziesięcioleci, a tracimy bezpowrotnie wiele godzin na rozmyślanie o smutkach, o których za kilka lat zapomnimy i my, i wszyscy inni. A więc nie, poświęcajmy czas na działania i odczucia warte chwili, na wielkie myśli, prawdziwe uczucia i trwałe przedsięwzięcia. Bo "życie jest zbyt krótkie, aby było małe".
Życie nie jest romansem,przedstawieniem w teatrze czy działalnością - lecz trudną sytuacją.
To jest mój syn. Nie mogłabym go tak poniżyć...
Odnieść sukces wcale nie jest trudniej niż ponieść porażkę.
Tylko ten nie popełnia błędów,kto nic nie robi.
