Nie wolno mówić, że czegoś się nie da zrobić tylko dlatego, że się nie umie tego zrobić.
Był taki czas, gdy ciągle się spieszyłam. Na przykład jechałam tramwajem i chciałam, żeby on jechał jeszcze szybciej. Miałam ten pośpiech w sobie. I nagle pomyślałam: „Zaraz, dokąd ja się tak śpieszę? Przecież na końcu czeka na mnie trumna” (śmiech). Pozbądź się tego wewnętrznego biegu. Oglądaj świat, obserwuj, co się dookoła ciebie dzieje, bo życie mamy jedno, a przecież we wszystkim można znaleźć tyle piękna. Właściwie samo to, że się żyje, jest już czymś cudownym.
Całe życie Vladimira przypominało pracę ludzkiego serca, które myśli.
Cały dzień przypominał jazdę z palcem na przycisku szybkiego przewijania.
Cierpienia moralne przerastają cierpienia fizyczne o całą przepaść, jaka istnieje między duszą i ciałem.
Miałem zamęt w głowie, ale nie w sercu. Powinienem był słuchać serca.
Chrystus to jest najgorsze w tobie. Czeka, aż mu przebaczysz.
Zrobiło jej się przykro do tego stopnia, że zapomniała się odgryźć.
Obudziłam się i pomyślałam,że jestem w niebie.
Wspomnienia są jak światła i barwy - podświetlają i retuszują przykrości naszego życia.
