I alejką między "wszystko" i "nic" ruszył przed siebie.
Może gdybyś mi pozwolił odetchnąć chociaż przez chwilę, nie musiałabym uciekać!
Za dużo chcemy ogarnąć rozumem. Powinniśmy pamiętać o sercu.
Myślałem, że uczę się, jak żyć, a uczyłem się jak umierać.
Nie ma przypadkowych spotkań i ludzie też nie stają na drodze naszego życia, ot tak. Każdy człowiek zostaje nam dany po coś, aby czymś nas ubogacić, dopełnić, coś pokazać czy uświadomić. Poprzez ludzi dostajemy od życia tysiące szans na to, aby stać się lepszym człowiekiem lub aby temu człowiekowi pokazać coś, czego on do tej pory nie dostrzegł.
Oto jestem w krainie wolności - myślałam - a mimo to nie jestem wolna.
Niczego nie potrzebowała. Chciała zapaść się w nicość i odpłynąć. Zapomnieć.
Wszyscy ponosimy straty - i tym bardziej cenimy to, co mamy.
Im większe kłamstwo, tym ludzie łatwiej w nie uwierzą.
Z czegokolwiek zrobione są dusze, moja i jego są takie same.
