Noc była ciepła i wilgotna jak łono wszetecznicy.
Choroby matek czuły, że odwiązanie było dla nas pięknym słowem.
Każde zakończenie
stanowi początek czegoś nowego.
Trudno wypuścić z ręki coś czego człowiek się kurczowo trzymał. Nawet kiedy to coś jest najeżone cierniami. Może zwłaszcza wtedy.
Jeżeli Bóg dopuszcza by coś w twoim życiu runęło, to tylko po to, by na tych ruinach zbudować coś piękniejszego.
Tylko wtedy człowiek pozna samego siebie, gdy zrozumie, że żyje nie ciałem lecz duchem.
Tylko życie codziennejest sprawdzianem naszej wiary.
Mama zawsze w głębi duszy uważała, że wiersz bez rymu nie jest wierszem.
Męczymy się tylko kilkadziesiąt lat, a każą nam odpoczywać wiecznie.
Spokojną przystań zawsze chwalą ludzie, którzy akurat tkwią pośrodku oceanu. Gdyby ich jednak zatrzymać, z pewnością by tego nie znieśli.
