Łatwo jest uważać życie za banał, do czasu, gdy przychodzi się zmierzyć z banałami życia. Często takie spotkanie kończy się tragedią.
Stanisław Lec przemyślał istotę życia i banału na podstawie własnych doświadczeń, wyrabiając swoją filozofię.
(...) w chwili słabości niektórzy wolą stać się wierzący niż silni.
Czasami ludzie się nie odzywają dlatego, że nie mają nic sobie do powiedzenia, a czasem dlatego, że mają aż nazbyt wiele.
Wielkość nie służy okazji, wielkość okazję chwyta.
Czas rachmistrz wszystko sobie w grze z nami nagrodzi,Popędza starych, jak go popędzali młodzi.
Quidquid agis, prudenter agas et respice finemcokolwiek czynisz, czyń roztropnie i patrz końca.
Życie jest jak jazda na rowerze. Żeby utrzymać równowagę, musisz się poruszać.
Twój głos sprzed lat powiedział mi, dlaczego ludzie mówili, że nigdy się nie uśmiechasz.
Do "gotowania" używała jedynie ekspresu do kawy i masła orzechowego.
Ech, kurwa to, nie życie...
W byciu mądrym chodzi o dwie rzeczy: żeby mieć wiele do powiedzenia i potrafić zachować to dla siebie.
