Łatwo jest uważać życie za banał, do czasu, gdy przychodzi się zmierzyć z banałami życia. Często takie spotkanie kończy się tragedią.
Stanisław Lec przemyślał istotę życia i banału na podstawie własnych doświadczeń, wyrabiając swoją filozofię.
(...) lęk jest bardzo często związany z pożądaniem.
Próżne głupiemu mądre porady.
Bo ja umieram co noc, powiedział sobie w duchu.
Jesteś kaleką dlatego, że nie ma w tobie dziecka.
Człowiek dobrze się mający, niezależnie od swych zalet, zawsze rozczarowuje.
Przez swą wytrwałość ocalicie wasze życie.
Błędne mniemanie można tolerować tam, gdzie zdrowy rozsądek jest gotów je zwalczyć.
Dzieło sztuki, które jest po to, by je popsuć? Tak jak moje życie, jak sądzę.
I nigdy nikomu ani niczemu nie oddawaj całej siebie. Zostaw choć kawałek na własność, żebyś miała do czego doszywać, jak Ci resztę wyszarpią. Ta rada dotyczy głównie serca.
Często się kłamie z przyzwyczajenia, z potrzeby, z dobrego serca, z dobrego wychowania... czasem dla... przyjemności.
