Łatwo jest uważać życie za banał, do czasu, gdy przychodzi się zmierzyć z banałami życia. Często takie spotkanie kończy się tragedią.
Stanisław Lec przemyślał istotę życia i banału na podstawie własnych doświadczeń, wyrabiając swoją filozofię.
...jeśli śni się o czymś dostatecznie mocno, można stworzyć coś z niczego.
Dzieci często poznają smak samotności właśnie w szpitalu. Potem, kiedy dorastają, zapominają o swoich przyjaciołach i wrogach, urodzinach i wakacjach, ale szpitalne doznania zapamiętują na zawsze.
Radość i uśmiech to lato życia.
To wymaga odwagi by się rozwijać i stać się tym, kim naprawdę jesteś.
Życie ludzkie ubiega między wspomnieniem a nadzieją.
Żyje się tylko raz!
... psychologicznie rzecz biorąc - dziecko jest ojcem człowieka dorosłego.
... oddaje to, czego nie może zatrzymać by otrzymać to, czego nie może stracić.
Nie ma ziemi dla zakochanych.
Życie to nie problemy, które musimy rozwiązać, ale rzeczywistość, którą należy doświadczać.
