Rozważania o Życiu

 Przemoc niczego nie rozwiązuje.

 W życiu nie zawsze świeci słońce i niebo jest niebieskie.

 Strach przed przyszłością czasami decyduje o naszej teraźniejszości.

 Nikt nigdy nie zarzucił mu zdrowego rozsądku.

 Źle jest po omacku dobijać się do życia.

 Nie jestem fatamorganą, nie jestem złudzeniem, jestem rzeczywistością.

 Nie marnuj życia tylko dlatego, że ktoś parę razy z ciebie zadrwił.

 Nie uznaję sztucznych ograniczeń - że powinniśmy, nie powinniśmy, wolno, nie wolno. Każdy jest oddzielną jednostką i mamy prawo robić to, co kochamy i w co wierzymy.

 Dawniej śmierć była mi zawsze tylko kimś z szerszego towarzystwa. Teraz zasiada ze mną do jednego stołu: muszę się z nią zaprzyjaźnić.

 Często pozwalamy sobie na przejmowanie się drobiazgami, które zasługują jedynie na lekceważenie i zapomnienie. Jesteśmy oto na tej ziemi. Mamy do przeżycia zaledwie kilka dziesięcioleci, a tracimy bezpowrotnie wiele godzin na rozmyślanie o smutkach, o których za kilka lat zapomnimy i my, i wszyscy inni. A więc nie, poświęcajmy czas na działania i odczucia warte chwili, na wielkie myśli, prawdziwe uczucia i trwałe przedsięwzięcia. Bo "życie jest zbyt krótkie, aby było małe".