Życie. Najcenniejsza z monet. Każda chwila, która mija, to stracony klejnot, którego nigdy nie odzyskasz. Życie jest mana. Raz wydane, nigdy nie wraca.
Andrzej Sapkowski rzetelnie podchodzi do tematu życia i czasu. Przyrównuje go do monet i magicznej many, podkreślając jego wartość i nieodwołalność.
Aby znać człowieka, wystarczy poznać samego siebie; aby poznać ludzi, trzeba żyć pośród nich.
W mieście sny nie służą człowiekowi. Zależy też jakie miasto. Im większe, tym gorsze sny.
Cierpienie jest częścią dorastania. Dzięki niemu się uczymy.
Prawo to nie tylko zawód, to również styl życia.
Często, aby stało się to, czego pragniemy, trzeba tylko przestać robić to, co robimy.
Nie czuj przykrości z powodu kogoś, kto dał sobie z Tobą spokój. To jemu powinno być przykro, bo olał kogoś na kogo mógł liczyć w każdej sytuacji.
(...) cholerny realizm życiowy. Odziera nas ze złudzeń.
(...) ten, kto uratuje ci życie już na zawsze jest za ciebie odpowiedzialny.
Nie musisz udawać, że jesteś silny,
nie musisz mówić, że wszystko jest dobrze,
nie martw się tym, co pomyślą inni, jeśli
musisz, płacz - to dobrze wypłakać łzy do
końca (tylko wtedy wróci uśmiech).
Śmierć, pragnienie śmierci pojawia się zawsze znikąd.
