Życie. Najcenniejsza z monet. Każda chwila, która mija, to stracony klejnot, którego nigdy nie odzyskasz. Życie jest mana. Raz wydane, nigdy nie wraca.
Andrzej Sapkowski rzetelnie podchodzi do tematu życia i czasu. Przyrównuje go do monet i magicznej many, podkreślając jego wartość i nieodwołalność.
Przestań karmić się tym, co mówią inni. Idź przed siebie, doświadczaj, czuj, oddychaj, żyj, zachwycaj się, odczuwaj emocje i naucz się je nazywać. I mówić o nich. Przeżyj coś naprawdę, dogłębnie i tak jak chcesz ty, a nie wszyscy dookoła. I przypomnij sobie o marzeniach z dzieciństwa, bo przecież je miałeś. Jeśli odważyłeś się je mieć, masz też wszystko, czego potrzeba, by je spełnić. (…) Zacznij żyć, od teraz.
(...) ja jestem Kameleon, igraszka chwili, straszne moralne nic!
A życie — życie zgarniają pod siebie
inni. I nie chcą z niego nic użyczyć.
Życie jest grą, w której nie istnieją wygrani i przegrani. Istnieją tylko ci, którzy wiedzą jak grać, i ci, którzy się poddają. Wszystko zależy od nas samych: od naszej wytrwałości, odwagi, determinacji. Nigdy nie zostawiaj na później tego, co możesz zrobić dzisiaj.
Pamiętaj: przebaczenia nie odmawia się nikomu, ale odzyskanie zaufania to już zupełnie inna sprawa.
Nie patrzy się na drzewo, na które nie da się rady wejść.
Jaka potrawa jest najsmaczniejsza? Ta, którą się je o głodzie.
On się bawił, ona stała.
On zrozumiał, ona zapomniała.
Im bardziej niezrozumiałe zło, tym zacieklej i brutalnie się z nim walczy.
Mam już taki charakter, że aby coś zrozumieć, muszę najpierw spróbować to zepsuć.
