Życie to nie bajka o szczęśliwym zakończeniu, ale baśń, w której każdy dzień jest nowym rozdziałem. Nie zawsze jest łatwo, ale właśnie to jest piękne. To dziki i nieprzewidywalny scenariusz, na który nie mamy wpływu. Ale to właśnie sprawia, że jest takie ciekawe.
Długie myśli na temat życia autorstwa Stanisława Leca, skupione na nieprzewidywalności i wyzwaniach, jakie niesie codzienność.
Stacja była oświetlona nowocześnie, z tych rur szklanych co bolą oczy.
Czy jest pragnienie bardziej żałosne - albo gorętsze - niż pragnienie drugiej szansy?
Zawsze człowiek ma za mało, jak mu państwo wydziela.
Walka o prawdę i prawdziwość poznania nie jest tylko walką przekonań czy przeświadczeń wyrażających się w systemach i teoriach, lecz jest niejako walką o samo życie.
Nim zacznę biegać,
muszę nauczyć się chodzić.
Trzeba wielkiej odwagi, by przeżyć jakoś życie.
Ubrana była w suknie koloru kości słoniowej a w oczach miała zapowiedź świata.
Gdybym był kroplą w morzu, żyłbym wiecznie, w chłodnej czy też ciepłej wodzie, ale wiecznie żywej, wiecznie rozkołysanej, a ty przychodziłabyś do mnie. Bo ty jesteś jak rzeka.
I tak byśmy się spotkali.
Byłoby normalniej, gdybyśmy jedli tylko wtedy, gdy jesteśmy głodni.
Podkreślała, że fotografia jest ze swej istoty dosłowna, literalna i faktualna.
