Życie to nie bajka o szczęśliwym zakończeniu, ale baśń, w której każdy dzień jest nowym rozdziałem. Nie zawsze jest łatwo, ale właśnie to jest piękne. To dziki i nieprzewidywalny scenariusz, na który nie mamy wpływu. Ale to właśnie sprawia, że jest takie ciekawe.
Długie myśli na temat życia autorstwa Stanisława Leca, skupione na nieprzewidywalności i wyzwaniach, jakie niesie codzienność.
Nikt z ludzi nie umie zaczarować śmierci.
Sny są prawdziwe, dopóki trwają, a czyż my nie żyjemy w snach?
Wstałam, otrzepałam dłonie z ziemi, weszłam do domu i ciebie tam nie było.
Nie będziemy mogli oderwać się od siebie myślami.
"Jeżeli uważasz, że czas leczy rany, to jesteś w błędzie. Czas tylko pomaga nam nauczyć się z nimi żyć."
Już po przysiędze przed ołtarzem mój mąż powiedział: "Ojej! Co ja zrobiłem?!
Tkwił we mnie jakiś zarodek perfidnych i pochopnych gestów, które wykonywałam pomimo poskromionych już, ładnie ułożonych loków.
Do śmiechu używa się tylko 12 mięśni; marsowa mina wymaga pracy 14 mięśni.
Dlaczego ludzie potrafią lepiej umierać niż żyć? Dlatego, że żyć trzeba długo, a umrzeć można prędko.
Życie jest jak jazda na rowerze. Żeby utrzymać równowagę, musisz się poruszać.
