No cóż, kiedy twoje życie rozpada się na kawałki, czasem rozpadasz się razem z nim.
Ludzi północy trawi odwieczna tęsknota za Atenami i Rzymem.
Czasu dłońmi nie zatrzymasz. Ludzi, którzy nie chcą być w twoim życiu, też nie. Dłońmi nie dasz rady. Groźbami staniesz się śmieszny. Prośbą naiwny. Tylko właściwy człowiek będzie chciał zostać przy tobie, kiedy nie zrobisz nic. Nie będziesz walczył, nie będziesz błagał, nie będziesz straszył. Czasem milczenie mówi nam najwięcej i najgłośniej. Milczenie to złoto. Pokazuje naszą wartość w oczach innych.
Do wielkich osiągnięć przez wąskie ścieżki.
Czymże w końcu jest życie jak nie wiecznym sztormem, który zgarnia wszystko, co nam na chwilę dane,
i zostawia na brzegu tylko nagie i poszarpane szczątki?
Pewnego dnia obudzisz się i okaże się, że nie ma już wystarczająco dużo czasu na zrobienie wszystkich rzeczy, które zawsze chciałeś zrobić. Zrób je teraz.
Wartość daru nie kryje się w jego cenie, lecz w życzliwości ofiarodawcy.
Gdy ktoś nam uprzykrza życie,
zminimalizujmy czas spędzany razem.
Lepiej szybko uciąć znajomość niż
regularnie pozwalać na dopuszczanie
jadu do naszego krwiobiegu.
Życie jest jak pudełko czekoladek. Nigdy nie wiesz, co ci się trafi. Może być gorzkie, słodkie, może pokryte bitą śmietaną i wiśniami, a może zawierać orzechy, na które jesteś uczulony. Ale bez względu na to, co ci się trafi, zawsze warto spróbować.
Czasem dzwony kołyszą dzwonnikiem.
