Kto ratuje jedno życie, ten jakby ratował cały świat.
Kiedy życie wręcza nam wreszcie bukiet pięknych kwiatów, zwykle patrzymy podejrzliwie, czy między płatkami nie ukryła się osa.
Zauważyliście, że z biegiem czasu coraz mniej jest w życiu wesołych kolorów? Pod koniec wszystko staje się szare jak pokrowce na meblach czy sukienka prana zbyt wiele razy.
Życie – to jeszcze raz móc odetchnąć. Reszta nic nie znaczy.
Złość jest z natury wieczna, dlatego nie ma nic do stracenia ani do zyskania.
Gdybyż można opancerzyć się na upokorzenia!
Dla mnie są Ściany Płaczu tam, gdzie rozstrzeliwano ludzi.
Nie honor od razu uwierzyć, ale jak się bardzo chce, to we wszystko się uwierzy.
Kiedy się dzieli poduszkę, dzieli się też tajemnice.
Ból i radość leżą razem w jednej łupinie - ich mieszanina jest ludzkim losem.
