Izoldo, przyjaciółko moja, i ty, Tristanie, otoście wypili śmierć własną.
Są chwile, które zmieniają człowieka na zawsze.
Krótko żyjemy, niewiele widzimy, niewiele wiemy, więc przynajmniej snujmy marzenia.
Wspomnienia są jak światła i barwy - podświetlają i retuszują przykrości naszego życia.
Nauczyłam się mówić "nie" przez szacunek dla ważniejszego "tak" w moim życiu.
Ludzie z rozległą wiedzą mają w sobie coś naprawdę atrakcyjnego.
Żadna znajomość nie jest na tyle doskonała, aby nie można było się poznać jeszcze lepiej.
Wiedziałem również, że po to, by znów była moja, muszę najpierw ją utracić.
Niszczycielskie efekty niektórych zdarzeń objawiają się dopiero pod koniec życia.
(...) sprawiedliwość z pewnością nie jest przeciwnikiem dla przemocy.
