Człowiek zmuszony jest żyć w kłamstwie, ale może być do tego zmuszony jedynie dlatego, że zdolny jest tak żyć. Nie tylko więc system wyobcowuje człowieka, ale wyobcowany człowiek wspiera zarazem ten system jako swój mimowolny projekt. Jako upadły obraz swego własnego upadku. Jako dokument tego, że sam zawiódł.
Ilu ludzi, tyle dróg!
Nie opuszcza się kogoś bliskiego dlatego jedynie, że jest ciężko.
Nie za wszystko da się przeprosić,
ale wszystko można wybaczyć. Nie wszystko można naprawić, ale wszystko można zacząć od nowa.
Nie będziemy mogli oderwać się od siebie myślami.
Człowiek, który kłamie, nie ma w duszy nic świętego.
Prawda jest cenniejsza od wszystkiego.
Teraz to są tylko takie miłostki niskokaloryczne.
Umieć zapomnieć jest lepszą rzeczą niż pamiętać.
Historia to uzgodniony zestaw kłamstw.
Życie to nie tylko kręgle i piwo.
