Człowiek może żyć jak zwycięzca, lecz musi umrzeć jako człowiek.
Jak możecie siedzieć nad pergaminami jak kura na jajach, gdy wasi bracia umierają z głodu.
Życie niemal na pewno ma sens.
Niektórzy ludzie są starymi duszami od samego początku – ich spojrzenie jest zawsze skierowane w głąb. Inni walczą, krzyczą i płaczą, stawiają opór, z pewnością pragmatyk prawdopodobnie raczej poetą, są zawsze z nami, tu i teraz, na zewnątrz, płoną i opadają jak gwiazdy strzelające.
Potęga człowieka przejawia się w przestrzeni, czas ujawnia jego bezsilność.
Nie poddaję się losowi, tylko trzeźwo myślę.
Może lepiej jest nigdy czegoś nie poznać, niż coś utracić.
Początek mój tam, gdzie mój kres, węgorz zwija się i pożera swój ogon.
Bo utrata życia nie jest
wcale najgorszą rzeczą,
jaka może spotkać człowieka. Najgorsza jest utrata tego,
po co się żyje.
Wierzę, że stać nas na więcej.
Sami wybieramy kim chcemy być i wiem, że chcesz być dobrym człowiekiem.
