Jesteśmy popędzani przez życie, ale może warto się czasem zatrzymać.
Ludziom przydarzają się różne rzeczy
i każdy musi się nauczyć je akceptować.
Nie należy buntować się za bardzo przeciwko naturalnemu porządkowi;
cena, którą przyjdzie za to zapłacić,
może być zbyt wysoka: życie
w poczuciu winy albo samotność.
Twoja wyobraźnia jest warta więcej, niż sobie wyobrażasz.
Jeżeli nie potrafisz kogoś zrozumieć, załóż jego buty, przejdź jego drogę i spójrz jego oczami i wówczas dopiero wtedy dokonaj oceny.
Lalalalala! Jeśli nie będę słyszała, co on mówi, to ta rzecz się nie stanie.
Nagość w teatrze też jest kostiumem.
W apatii jest wolność, dzikie, odurzające wyzwolenie, którym prawie można się upić.
Bohaterowie mają to do
siebie, że ich moc wzrasta w miarę powtarzania opowieści.
Zawsze możemy być uprzejmi dla tych, co nas nie obchodzą.
Przebaczenie rodzi przebaczenie.
