W Kościele stoimy zawsze na szczycie góry wysokiej, z której rozciąga się widok na cały świat. Chodzi o to, by widzieć drugiego człowieka i siebie jako jego brata. To jest wszystko, czego chce Kościół - i wszystko, czego naprawdę oczekuje człowiek.
Nie wystarczy tylko wierzyć w Boga, trzeba wierzyć Bogu. Wierzyć, że jest tak wielki, jakim się sam objawia, a nie taki, jakim go sobie wyobrażamy. W naszej modlitwie powinniśmy zawsze chodzić od naszej małości do Jego wielkości, a nie odzież, co my myślimy, do tego, co On mówi.
Od przegranej orężnej bardziej przeraża upadek ducha u ludzi. Wątpiący staje się mimo woli sojusznikiem Boga.
Bóg, Honor, Ojczyzna.
Kto wierzy w Jezusa Chrystusa, nie musi umierać samotnie.
To jest okropne: nie wierzę w Boga, a jednak żyję i myślę tak, jakbym w Niego wierzył.
Nie sprzedawaj duszy diabłu; Bóg da ci za nią więcej.
Wielki jest Pan i godzien wielkiej chwały, a wielkość Jego niezgłębiona.
Kto chce mówić o istocie Boga, niech wpierw opisze granice świata.
Jak można kochać Boga, który jest niewidzialny,
nie kochając człowieka, który jest obok nas.
