Myślę, że czas jest wartością przemijającą. I jeżeli się go traci, to się traci na zawsze.
Poza tym jest na świecie taki rodzaj smutku, którego nie można wyrazić łzami. Nie można go nikomu wytłumaczyć. Nie mogąc przybrać żadnego kształtu, osiada ciasno na dnie serca jak śnieg podczas bezwietrznej nocy.
Nie mierz czasu godzinami, ale tym, co zdarzyło się w tych godzinach. Czas jest jak rzeka. Nie możesz dotknąć tej samej wody dwa razy, bo przepływająca woda, która przemknęła, nie wróci nigdy. Korzystaj z każdej chwili, którą masz.
Poddać się, to wydać na siebie wyrok,
który, nie da Nam o Sobie zapomnieć,
w smutnych chwilach.
Bez względu na to jakie ma się wspomnienia, dobre czy złe, przeszłość nigdy nas nie opuszcza.Choćby ją zapakować w pudła i upchnąć w jakiejś szafie, tak jak pudła z gratami, które się przechowuje, lecz nigdy nie otwiera, i tak pewnego dnia, kiedy dopadnie nas prawdziwy świat, idziemy do tej szafy i przeglądamy zawartość pudeł.
Nie ma na świecie nic bardziej elstycznego, ani bardziej bliskiego mężczyźnie, ani bardziej stanowczego niż czas. Dociera do każdego, nie wybiera miejsca, nie oszczędza niczego – zostawia pustynię po bitwie, ziemię po pożarze, serce po miłości.
Odważnym los sprzyja.
Czas jest najbardziej naglącym nauczycielem w naszym życiu. On ciągle pędzi do przodu, nie dając nam chwili wytchnienia. A przecież wszystko, czego możemy się od niego nauczyć, musi zostać zrozumiane w odpowiednim czasie, bo tak niewiele mamy chwil na ziemi, by naprawdę żyć.
Czas jest rzeką, która niesie wszystko, co mamy, nieubłaganie w kierunku jednego miejsca, miejsca, w którym zaczyna się i kończy wszystko.
Czas jest najcenniejszym zasobem, który posiadamy, ponieważ jest nieodnawialny. W tej drodze, która nazywamy życiem, każda minuta jest darem, nieodwołalnie przemijającym, wykorzystajmy go mądrze.
