Cenny czas

 Czas jest największym nauczycielem, mimo że zabił wszystkich, którzy odbyli u niego naukę.

 Pędzimy przez życie tak szybko, że zostajemy sami z sobą. Najstraszniejszy z naszych samotności, niż być samym w nocy.

 To, co robimy do czasu, odmienia nas. Czas jest jak strumień, który szlifuje surowy kamień do kształtu, jaki ma przynieść. Nie marnuj czasu, bo to jest materia, z której zbudowane jest życie.

 Czas przeznaczony na rekonesans nigdy nie jest stracony.

 Czas jest najcenniejszą rzeczą, jaką człowiek może stracić. Gdy go marnujemy, marnujemy siebie. Czasu nie da się odzyskać. To on jest źródłem naszej pamięci i nadziei.

 Niekiedy czas mija zbyt szybko.

 Nie marnuj czasu, bo to materiał, z którego zrobione jest życie. Lecz nie zapominaj, że nie możemy odzyskać straconego czasu. Czas jest jak rzeka. Nie możemy dotknąć tych samych wód dwukrotnie. Ponieważ woda, której dotknęliśmy, przepływa już dalej i nigdy nie powróci. Czas przepływa niewzruszenie, jak rzeka.

 Widzicie tych ludzi za mną? Pędzą do pracy nie zwracając uwagi na nikogo. Czasem jesteśmy tak zagonieni, że zapominamy cieszyć się pięknem życia. A warto jest podnieść oczy i wyjąć słuchawki z uszu! Zauważmy ludzi obok, może ktoś będzie chciał nas pozdrowić, przytulić się... Zapytajcie kogoś, czy przypadkiem nie potrzebuje pomocy. Wiecie kilka lat temu miałem depresję. Nikomu o tym nie mówiłem.
Sam musiałem podjąć wysiłek, by zawalczyć o swoje szczęście. Teraz wiem, że każdy dzień jest cenny! Być może nie będzie jutra, trzeba więc zacząć żyć już dziś.

 Czas to rzecz, której najbardziej potrzebujemy, ale której najmniej dobrze używamy. Zdajemy sobie z tego sprawę dopiero w momentach, gdy go brakuje.

 Czas jest jak rzeka, która niesie dołe płomienie pamięci, ale pozostawia suche liście, które zapominamy, porzucając je na brzegach historycznej bezpamięci.