Życie człowieka jest historią jego ...

 Czasem trzeba zmarnować czas na niewłaściwą osobę by dostrzec ogromne znaczenie drugiej.

 Dotykanie człowieka jest czymś wspaniałym.

 Mam coraz mniej ochoty na widywanie się z ludźmi, czasami nie widuję nikogo tygodniami i wcale mi tego nie brakuje. Dużo czytam, mało mówię, to wszystko.

 Wiersz jest jak twarz ludzka –
jest jednocześnie przedmiotem,
dającym się zmierzyć, opisać, skatalogować, i apelem.
Apelu można wysłuchać,
albo można go zignorować,
lecz trudno ograniczyć się do mierzenia go metrem. Trudno mierzyć wysokość płomienia przy pomocy szkolnej linijki.

 My decydujemy tylko o tym jak wykorzystać czas, który nam dano.

 Zgięte kolana i złożone puste ręce są pierwotnymi gestami wolnego człowieka.

 Dobrze jest ufać.
Nie ufać jeszcze lepiej.

 To dobrze, kiedy człowiek jest wrażliwy, ale wyobrażam sobie, że żyje się wtedy ciężko.

 Człowiek potrzebuje wsparcia nawet wtedy, kiedy liczy tylko na własne siły.

 Wolność fascynuje i napawa lękiem, dlatego zmusza, by nasza postawa wobec niej nie była nieokreślona.