Jeden człowiek jest nikim. Dwoje ludzi to już nacja.

 Świat jest pełen oziębłości, ponieważ ludzienie mają odwagi być tak serdeczni,jakimi są naprawdę.

 Człowiek myśli, że kogoś zna, a potem okazuje się, że wcale tak nie jest.

 Kłamstwo nie staje się prawdą
tylko dlatego, że wierzy w nie więcej osób.

 Okazuje się, że jestem taki jak wszyscy ludzie – widzę świat nie takim jaki jest, lecz jakim chciałbym go widzieć.

 Bałem się zawsze i bałem się wszystkiego, ale przecież jednak niemniej szedłem w noc, w każdą noc, jeżeli tak trzeba było.

 Książka ożywa dzięki czytelnikowi. To on wlewa w nią życie, tworzy w wyobraźni scenę, na której żyją jej bohaterowie.

 Od człowieka żąda się tylko, by przynosił pożytek ludziom: jeśli po trafi wielu, a jeśli nie - to choćby nielicznym, a jeśli nie - to choć by najbliższym, a jeśli nie - to choćby samemu sobie.

 Świat jest teatrem, aktorami ludzie,Którzy kolejno wchodzą i znikają.

 To smutne, że głupcy są
tak pewni siebie, a ludzie mądrzy, tak pełni wątpliwości.

 Nigdy się nie mścij. Usiądź i poczekaj. Ci, którzy ranią innych często później wyrządzają krzywdę samym sobie.