Wszystkie czyny dobre pragną światła.

 Wszystko, co dobre, pochodzi od naszej wewnętrznej wolności. Ludzie nie mogą schować tej wolności, chociaż często próbują to zrobić. Pokazują swoją wartość, odnosząc sukcesy, spełniając marzenia. Ale te rzeczy nie definiują nas. Najważniejsze jest to, jak wybieramy żyć, jakie wybory robimy i jak postępujemy po tego wyboru.

 Moje nadzieje nie zawsze się spełniają, ale zawsze mam nadzieję.

 Sztuką nie jest mieć sen, lecz sztuką jest go zapamiętać.

 Człowieka nie można do końca zrozumieć bez Chrystusa. A raczej: człowiek nie może siebie sam do końca zrozumieć bez Chrystusa. Nie może zrozumieć, ani kim jest, ani jaka jest jego właściwa godność, ani jakie jest jego powołanie i ostateczne przeznaczenie. I dlatego Chrystusa nie można wyłączać z dziejów człowieka w jakimkolwiek miejscu na ziemi.

 Z szybkim upływem czasu należy walczyć prędkim korzystaniem z niego i śpiesznie czerpać niby z rwącego potoku, który nie będzie płynął wiecznie.

 Wszyscy zmierzamy do tego samego kresu.

 Dużo to nie znaczy dobrze, ale dobrze znaczy dużo.

 Czym jest człowiek w naturze? Niczym w porównaniu z nieskończonością, wszystkim w porównaniu z nicością, ciemnym punktem pomiędzy nicością a wszystkim. Nieskończenie daleko od zrozumienia początku i końca, całość rzeczy przekracza nasz rozum niemal tak bardzo, jak mniejszość.

 Vos estis sal terrae; vos estis lux mundiwy jesteście solą ziemi; wyjesteście światłością świata.

 Mundi est propria virtuscnota jest właściwością świata.