Język jest ojcem, a nie ...

 Czym jest człowiek w naturze? Nic w porównaniu z nieskończonością, wszystko w porównaniu z nicością, pomiędzy nic a wszystko.

 Kiedyś odejdę, tak nagle bez słowa.
Zniknę bez wieści, umilknie ma mowa.
Dobrze wiedziałaś,
kiedy to nadejdzie,
że upadnę cicho, nim słońce wzejdzie.
Nie miej więc żalu, żyj jak żyć chciałaś,
gdy na swojej drodze, mnie jeszcze nie znałaś.
Bo gdy odejdę, to nigdy nie wrócę,
a tragizm tej bajki, Jemu zanucę...

 Człowiek to kosmiczna istota, na której zależy cały wszechświat. To niewzruszone jestestwo, esencja, której kryształową czystość zachowuje jedynie w sobie samym. W nim jest pierwiastek Bóstwa, którego nie można zniszczyć, on jest prawdziwym Bogiem, który w sobie samym wszystko dostrzega i wszystko kocha.

 Ludzie, darzący nas zupełnym zaufaniem, sądzą,
iż mają przez to prawo do naszego zaufania. Jest to wniosek błędny: przez dary nie zdobywa się praw.

 Śmiech jest afektem, którego źródłemjest nagła przemiana napiętego oczekiwania w nicość.

 Dusze nie można zrozumieć bez zrozumienia świata, a świata nie można zrozumieć bez zrozumienia duszy.

 Szczytem wszystkiego, co można osiągnąć, jest filozofia. Nie dla zysku, ani honoru, ani sławy, ale dla samej prawdy. To jest cel życia, jego największy dar

 Kogo bóg chce zgubić, temu wpierw rozum odbiera.

 Cierpienie jest najbardziej bezpośrednią drogą do zrozumienia że życie nie jest tylko rozkoszą, radością i miłością, ale również bólem, strachem i cierpieniem.

 Nie istnieje nic, co mogłoby być doświadczone jako rzeczywistość obiektywna, z wyjątkiem naszego własnego procesu postrzegania. Każda rzeczywistość jest rzeczywistością subiektywną. Gdy zrozumiesz to, zrozumiesz, że we Wszechświecie nie ma obiektywnej rzeczywistości.