Życie jest sztuką umierania.

 Życie uczy.
Nie ma trudnych odpowiedzi, na trudne pytania. Najczęściej pierwsza i najbardziej oczywista odpowiedź, okazuje się prawdą.

 Na tym polegała tajemnica – człowiek musi nosić brzemię
swoich postępków na zawsze,
bez względu na koszty.

 Człowiek nie tylko ma wiele pytań, lecz także sam jest pytaniem.

 Najwyższa forma mądrości jest pokora. Pokora prowadzi do otwartości umysłu i zdolności do uczenia się z każdej sytuacji, niezależnie od tego, jak trudna jest ona. Bez pokory, nasza mądrość jest niczym więcej, niż iluzją, którą sami sobie zakładamy.

 Jeszcze będzie pięknie, mimo wszystko. Tylko załóż wygodne buty, bo masz do przejścia całe życie.

 Człowiek rodzi się jako nic, staje się czymś i umiera znowu jako nic. Co ma zatem sens walcząc przez całe życie, by osiągnąć fałszywe znaczenia?

 ''Nie jesteś w stanie pomóc komuś, kto nie jest gotów przyjąć twojej pomocy.''

 Nie znamy prawdy o życiu. Wiemy o nim jedynie tyle, że jest piękne i okropne. I że tylko dzięki temu, co w nas piękne, umiemy docenić to, co w nim okropne.

 Czy to sprawiedliwe...
że w wodzie, którą niesie "życie" zacząłem dostrzegać
nieco...inne siebie oblicze?

 Odważność, którą przejawiamy w aspekcie moralności, jest często wynikiem braku wyobraźni, a cnota jest powiązana z monotonnością, co wiąże się z ograniczeniem zasobów twórczych umysłu.