Nie ma złego bez dobrego, ale tego drugiego jest naprawdę ...

 Natomiast kto przyjmuje śmierć ukochanej po męsku, traktował widocznie miłość po bydlęcemu.

 Zawsze potrzeba dwojga ludzi.
Do tego, żeby układało się w związku.
Do tego, żeby go rozbić, i do tego, żeby później naprawić to, co się zepsuło.

 To jest śmierć - przejście od "jest" do "był".

 Świat bez miłości jest martwym światem
i zawsze przychodzi godzina, kiedy
człowiek zmęczony błaga o twarz jakiejś
istoty i o serce olśnione miłością.

 Ludzie mają jednak coś,
czego im szczerze zazdroszczę.
Mają dość rozumu, by umierać.

 Teraz zwinęła się niczym zmęczony wąż, który odpoczywa.

 To w porządku kochać kogoś bez wzajemności, dopóki ten ktoś jest
wart miłości. Dopóki na nią zasługuje.

 Gdy wokół jest ciemno, pozostaje tylko spokojnie czekać aż oczy przywykną do mroku.

 Rzeczywistość często przerasta fikcję.

 Nie zastanawiaj się nad problemem, myśl o rozwiązaniu.