Czasem smutku nie da się opisać - powiedziała Jessica. - ...

 Człowiek musiał popsuć trochę swoją naturę, bo nie rodzi się wilkiem, a jest wilkiem.

 Hej! Właśnie wbiłam Ci nóż w plecy, a teraz pozwól że go przekręcę.

 Ale może powinniśmy
kochać to, czego nie umiemy pojąć.

 Nikt nie plotkuje na temat ukrytych zalet innych osób.

 Ulubiony poeta to ktoś, kogo się nie wybiera przypadkowo.

 W końcu rany po ludziach, którzy odeszli, najszybciej goją się w osiedlowych barach.

 Spośród wszystkich wybieram ciebie.

 W twoich oczach dostrzegłam smutek i osamotnienie. Chciałam cię uzdrowić, być balsamem na twoje rany, opatrunkiem i antidotum na nieszczęścia. Zawsze próbowałam naprawić twoje życie. Wciąż to robię. To moja pięta achillesowa. 

 Niczego nie można się dowiedzieć,
obserwując, co ludzie do siebie piszą – język jest tam tylko po to, żeby ukryć myśli.

 Każda dobra rzecz
może zmienić się w coś złego.