Też nie jestem geniuszem, ale są granice niedorozwoju technicznego.

 Wartością jest wykonanie pomysłu, a nie sam pomysł.

 Nie mam czego żałować ani się po czym pocieszać. Mam na tyle ambicji, że nigdy nie pozwolę sobie pokochać człowieka, który by -mnie nie kochał.

 Twoja inteligencja jest tak ostra, że któregoś dnia się nią skaleczysz.

 Trudno. Umrę trzeźwy.

 Zaszumiałaś koło mnie jak gałąź pełna kwiatów i liści.

 Skoro jednak mam jutro umrzeć, pragnę dzisiaj ulżyć swojej duszy.

 Daremnie walczyłem ze sobą.

Nie poradzę, nie zdławię mego uczucia. Pozwól mi, pani, wyznać, jak gorąco cię wielbię i kocham.

 Chęć uniknięcia bólu nie robi z
ciebie tchórza. Jesteś po prostu człowiekiem.

 Tyle uniesień, które mnie dyskwalifikują...

 Po cóż kochać coś z czym trzeba się wkrótce pożegnać?