Ostatnio śmieję się coraz częściej. Tak, na pewno mi odbiło.

 Jej ciche „dzień dobry” zabrzmiało jak „przepraszam, że żyję”.

 Trudno jest odmówić czegoś dziewczynce z plecami poznaczonymi czerwonymi pręgami.

 Możesz ocalić świat! Jeśli nie ty, to kto? Jeśli nie teraz, to kiedy?

 Nie można oszukiwać, jeśli nie ma zasad.

 Pani, jesteś naczyniem
mądrości. Trudno mi uwierzyć,
że cała zawartość gdzieś się wylała.

 Każdy problem wygląda
jak gwóźdź, gdy pierwsze, co
przychodzi ci do głowy, to młotek.

 Czyniąc dobrze, siejesz niewdzięczność!

 Niewiele jest powodów, żeby mówić
prawdę, za to jest ich bez liku, żeby kłamać.

 Skoro wystarczy prosty gest, to po co więcej słów?

 Na drzwiach wyryto mądrość tę, tradycję rodu, światła skrę, co prosto brzmi: kochajmy się.