Samotny wśród ludzi.

 Wszystko, co wydarzy się jutro przeżyliśmy już dziś.

 Można kochać kogoś bez wzajemności, dopóki jest wart uczucia. Dopóki zasługuje na miłość.

 Nie można przecież wciąż
być uprzejmym i towarzyskim.
Po prostu nie można nadążyć.

 Zawiść. To cecha ludzi ograniczonych
i jednocześnie chorobliwie ambitnych.

 I uświadomiłem sobie, że przed "później" jest "teraz", którym należy się zająć.

 A ja byłam gotowa mu
wybaczyć. Gotowa zrobić wszystko,
byle przeczołgać się z powrotem
przez czas i przestrzeń i cały równoległy wymiar egzystencji,
żeby tylko znów być z nim.

 Każdy rodzaj miłości ma własną sztukę kochania.

 Nadzieja jest najokrutniejszą z kochanek i potrafi zmiażdżyć ci serce niczym styropianowy kubek.

 To, czego tak bardzo się boicie, tkwi w was samych.

 Mieć kogoś, kto by mnie rozumiał - oto moja jedyna potrzeba życiowa.