Czasami szczęście składa się z drobiazgów, rzeczy maleńkich, niemal nieistotnych.

 Nigdy to bardzo długo.

 Jestem chora na wieczny niedosyt miłości. Nie chcę pokarmu, chcę zjadać miłość.

 Mam oczy i uszy, a w razie potrzeby także ostrza ukryte w cichych dłoniach.

 Idźmy i szydźmy z świata jasnym
czołem: fałsz serca i fałsz lic muszą iść społem.

 Szczerość wymaga odwagi,
może dlatego nie cieszy się popularnością.

 Chcę szukać w starych miastach
i starych krajach zapachu dawnych czasów, który się tam jeszcze unosi.

 Z wodą nie ma żartów. Z wodą, z ogniem, z przeznaczeniem.

 A gdybym już nigdy nie musiała przebywać w ciszy, smutek nie miałby do mnie dostępu.

 Nieprawdą jest, że ludzie mogą się w kimś zakochać, patrząc jedynie na jego portret.

 Zawsze uważałem, że nie można
naprawdę się zgubić, jeśli się zna własne
serce. Ale mogę się pogubić, nie znając twojego.