Odwieczne pragnienie by zjeść całe niebo i wypić gwiazdy...

 Choćby nie wiem ile czasu upłynęło, nic bzdury w prawdę nie obróci.

 […] oszałamiało go uczucie własnego znaczenia i własnej ważności.

 Świat dzieli się na dwie połowy,
w jednej z nich jest nie do życia,
w drugiej nie do wytrzymania.

 Kiedy ludzie cię kochają, ufają ci.

 Póki życia, póty nadziei.

 A przecież w pogoni za czymś, co nie należy do ciebie, nie ma ani krzty honoru.

 Szczęście przychodzi na chwilę
a potem odchodzi. Czasem na całe lata. Ale smutek smutek osiada na dnie duszy.

 Spokój jest ograniczeniem.

 Gdy przeglądasz się w lustrze i masz ochotę je stłuc, to nie lustro trzeba zniszczyć, to ciebie trzeba zmienić.

 Wiktor Krum sposępniał jeszcze bardziej. Harry uznał, że w ten sposób objawia się jego napięcie nerwowe.