Ból po stracie jest tak silny, jak silna była więź.

 (...) ludzie, którzy nie śpiewają, nie mogą sobie nawet wyobrazić, czym jest szczęście śpiewania.

 Czas jest jak rzeka, która niesie nas zawsze szybciej i dalej, niż się nam wydaje.

 Jest jeszcze wiele historii do opowiedzenia, ran do wyleczenia
oraz toastów, które należy wznieść.

 [...] zaufanie, którym obdarzają cię inni, jest zaszczytem.

 Wychodzi na to, że prawdziwym celem naszego życia jest ta podróż, odkrywanie bez końca nowych horyzontów, nieustanne oswajanie świata. To dzięki temu życie staje się tak fascynujące.

 Nie będąc jeszcze w tym wieku, kiedy się tworzy, zadowalam się opowiadaniem.

 Zarzuty można odeprzeć, pretensje zbagatelizować, za obrazę przeprosić. Na obojętność jednak nie ma rady.

 Miłość jest czymś, co wymyślili pisarze, żeby sprzedawać książki.

 Chciałbym wrócić na pewne rozstaje dróg w swoim życiu, jeszcze raz przeczytać uważnie napisy na drogowskazach i pójść w innym kierunku. 

 Czasami czyny są bardziej przekonujące niż słowa.