Jak ty-właśnie ty-zamierzasz wydostać się z tego labiryntu cierpienia?

 Czasem wydaje mi się, że poranek to jedyna pora dnia, która nie jest zwykłym świteziankowym kłamstwem i że tylko porankiem jest jakimś cieniem prawdy.

 Sen jest najposilniejszym składnikiem uczty życia.

 Matka, córka i zwłoki uparcie milczały.

 Czymże jest umieranie,
jeśli masz żyć do końca świata.

 Kiedy Miłość jest
prawdziwa, sprawy same się układają.

 Nawet nicość nie trwa wiecznie.

 Życie jest zabawne, prawda? Kiedy już
myślisz, że wszystko sobie poukładałeś,
kiedy zaczynasz snuć plany i cieszyć się
tym, że nareszcie wiesz, w którym kierunku
zmierzasz, ścieżki stają się kręte, drogowskazy
znikają, wiatr zaczyna wiać we wszystkie strony
świata, północ staje się południem, wschód
zachodem i kompletnie się gubisz.
Tak łatwo jest się zgubić.

 Niczego nie zdobywa się na zawsze.

 Stałam się samotną wyspą. Spustoszoną wojną ziemią, na której nic nie rośnie i gdzie horyzont jest nagi. Tak to ja.

 Śmiech jest trucizną, której należy się bać.