Niech nie ślubuje przebrnąć przez ciemności nocy, kto nie widział ...

 Ale to już los wszelkiej dialektyki - kto wojuje pojęciami, od pojęć ginie.

 Ona jest czuła i cierpliwa. Jest ołtarzem i ofiarą.

 Całe nieszczęście ludzi płynie stąd, że nie mówią jasnym językiem.

 Wdzięczność jest tak hojna, że nie tylko dziękuje za dobrodziejstwa, ale z nich korzysta. Korzystanie z nich jest najlepszym podziękowaniem. Trzeba umieć korzystać z dobrodziejstw dziejów. Trzeba umieć korzystać z ludzi, którzy nas otaczają. Trzeba umieć czerpać z nich siłę.

 Nie wiesz jaki jesteś silny, dopóki nie masz innego wyjścia, jak tylko być silnym.

 Nie czujemy się kochani, dopóki choć jedna osoba na ziemi nie pozna nas dogłębnie. Takimi, jakimi jesteśmy naprawdę a nie takimi jakimi chcielibyśmy być.

 - I to Cię gnębi? Że twoim zdaniem za mało się znamy?
- Nie - odrzekła. - Gnębi mnie to, że nie mam pewności, czy kiedykolwiek się dobrze poznamy.

 Życie jest tam, gdzie płynie krew.

 Problem nierozwiązany trzeba podzielić na mniejsze kawałki i rozpracować po fragmencie.

 ... bo kogoś stracić i cierpieć, to wiedzieć, że się kochało...