Świat jest moim wyobrażeniem.

 Zarzuty można odeprzeć, pretensje zbagatelizować, za obrazę przeprosić. Na obojętność jednak nie ma rady.

 Stałam się samotną wyspą.
Spustoszoną wojną ziemią, na której nic
nie rośnie i gdzie horyzont jest nagi. Tak to ja.

 I tak się
właśnie kończy świat,
nie hukiem, a skomleniem.

 Moją klęską nie jest samotność, lecz poczucie samotności.

 Zło było uwodzicielskie i łatwe, zaś cnota - trudna i niedoceniana przez innych.

 Jestem z innej bajki. Nie zadawaj się ze mną.

 15 kilo kota to bardzo dużo przyjaźni.

 Trudno oczekiwać empatii po kimś, kto lubi zabijać.

 Nigdy we dwóch nie strzelać do jednej źwierzyny.

 Serce jest siedliskiem duszy.