Jak mówił Mance, czyny są prawdziwsze od słów.

 Na podłodze jest farba, jak wielobarwna krew.

 (...) kosmos bezsenności jest wielowarstwowy i literacki.

 Spójrz w głąb siebie i sprawdź, kim jesteś, odtwórz to, co widzisz, albo wypraw się z krucjatą przeciw samemu sobie.

 Sława jest jak niektóre nowotwory: zawsze zostawia przerzuty.

 Miłość i logika są jak słońce i księżyc. Kiedy jedno wschodzi drugie zachodzi.

 Koniec jest już w początku, a jednak brnie się dalej.

 Na tym świecie cieni i świateł wszyscy, każdy z nas, musimy odnaleźć swoją własną drogę.

 Ludzie widzą to, co chcą widzieć.
Nie przychodzi im do głowy, że potworne rzeczy mogą wyglądać pięknie.

 Odwraca się do mnie z uśmiechem. Jak
on się ładnie uśmiecha: prosto w moje serce.

 "Czas jest jak rzeka, która niesie nas swoim prądem, nieustannie pędzi do przodu, nie dając nam chwili wytchnienia. Zrozumienie tej prawdy powoduje, że nasza perspektywa zmienia się diametralnie. Każda chwila staje się bezcenna, ponieważ jest niepowtarzalna i nieodwracalna."