(…) miłość bardziej przypomina nienawidź niż przyjaźń.

 Ludzie, którzy tracą sens życia, mają często uczucie, że są jak odpadki zaśmiecające środowisko. Wydaje
im się, iż zajmują zbyt dużo miejsca.
I dlatego chcą być jak najmniejsi.

 A kto nie doznaje w sobie śmierci, ten i nie doznaje życia.

 Powoli zaczynam stawać
się swoim przeciwieństwem. Diabełek na moim ramieniu podpowiadał szyderczo, że może mi się to spodobać.

 Jeśli dobrze się
wwąchać, to wszędzie śmierdzi.

 Kiedy prosisz o cud, musisz być gotowa
w niego uwierzyć Bo możesz przegapić.

 Nikt nie jest tu na zawsze.Trzeba żyć chwilą, każdym dniem... być tu i teraz.

 Dzięki szatańskiej pysze jednych nie słucham, drugich nie słyszę.

 Nikt nie plotkuje na temat ukrytych zalet innych osób.

 Błądzę w ciemnościach wspomnień i w rezultacie mylę się w rzeczach bardzo zasadniczych.

 Książką można czytelnikowi głowę,
owszem przemeblować o tyle, o ile
jakieś meble już w niej przed lekturą stały.