Jeszcze za mało się boję. Za bardzo boję się ich, ...
Jeszcze za mało się boję. Za bardzo boję się ich, ale za mało siebie samego.
Udostępnij:
Inspiracje:
Dlatego nie lubię luster, które pokazują moją prawdziwą twarz. Kiedy jestem sama, często spadam w pustkę. Muszę ostrożnie stawiać stopy, żeby nie spaść z krawędzi świata w nicość. Muszę uderzać ręką w jakieś twarde drzwi, żeby przywołać się z powrotem do ciała.
Człowiek rzucony w przepaść spada albo lata.
Gdyby syn marnotrawny nigdy nie opuścił domu -mówi mechanik -tuczone cielę żyłoby do dzisiaj.
Wstydem nie rządzi rozum.
Wstyd rodzi się z dokonywanego
nieustannie porównania z obrazem
człowieka takiego, jakim chcielibyśmy być.
Romantycy muszą wyginąć, to darmo; dzisiejszy świat nie dla nich.
Chodź, siądziemy i
będziemy nienawidzili ludzi.
...czyż moralnym obowiązkiem poety, nie mówiąc już o cyniku, nie jest niemoralność?
Jednak zamiast zmądrzeć, zobaczył Boga.
Podaj mi chociaż jeden
powód, dla którego nie możemy
być razem, a ja podam ci sto argumentów
dowodzących czegoś zupełnie przeciwnego.
Ja też potrzebuję odpoczynku - odpowiedziała. - To, że nie śpię wcale nie oznacza, że nie odpoczywam.