-Kolacja!- w drzwiach biblioteki stała Isabelle z łyżką w ręce. ...

 Ludzie często domagają się
prawdy, ale rzadko lubią jej smak.

 Sądzę, że wkrótce już będziesz musiał uświadomić sobie, dokąd chcesz dojść.
A kiedy sobie uświadomisz, musisz natychmiast wyruszyć w drogę. Natychmiast. Nie wolno ci tracić
ani chwili. Tobie - nie wolno.

 Kiedy przyznajesz się do czegoś przed kimś, wie o tym jedna osoba. Kiedy musisz się przyznać przed samym sobą, masz wrażenie, że wiedzą o tym wszyscy.

 Dom tworzą ludzie, a nie ściany.

 Czuła się bardzo stara, dojrzała i
mądra, co oczywiście było najlepszym
dowodem, że była jeszcze bardzo młoda.

 Wszystkim nam przypada w udziale sprawiedliwa porcja pecha.

 Nawet najtwardsze słowa nie łamią kości.

 Zawsze uważałem, że nie można
naprawdę się zgubić, jeśli się zna własne
serce. Ale mogę się pogubić, nie znając twojego.

 W ogóle niech mi będzie wolno
poradzić pani, Małgorzato, niech się
pani nigdy niczego nie boi. To rozsądne.

 (...) wolę zmagać się z angielskim prawem, a nie z własnym sumieniem.