Chorobliwa ambicja i kretynizm często chodzą w parze.

 W żałobie, tak jak w czarnej sukience, zawsze jest się samemu.

 Miłość jest czymś, co wymyślili pisarze, żeby sprzedawać książki.

 Nie czuję się wcale, (...) brak zmartwień mnie zabija.

 Nie ma we mnie nic oryginalnego,
jestem zbiorowym dziełem
wszystkich, których w życiu poznałam.

 Pragnienia są silniejsze niż moja wola.

 Czuję się prześladowany przez ludzi.

 Podróż donikąd też zaczyna się od pierwszego kroku.

 Wiele mniej boli, kiedy decyduje się człowiek sam, nawet jeżeli boli bardzo. Tego nauczmy się. Decydować. Samodzielnie. Bez porad. Bez autorytetów.

 Życie jest zabawne, prawda? Kiedy już myślisz, że wszystko sobie poukładałeś, kiedy zaczynasz snuć plany i cieszyć się tym, że nareszcie wiesz, w którym kierunku zmierzasz, ścieżki stają się kręte, drogowskazy znikają, wiatr zaczyna wiać we wszystkie strony świata, północ staje się południem, wschód zachodem i kompletnie się gubisz. Tak łatwo jest się zgubić.

 Niesamowite, jak świadomość, że nie ma się już nic do stracenia, podbudowuje pewność siebie.