Nie trzeba umierać, żeby przeżywać piekło.

 Nigdy nie traktowałam cię poważnie. Gdy się spotkaliśmy, było już na to zbyt późno.

 Jej ciche „dzień dobry” zabrzmiało jak „przepraszam, że żyję”.

 Dziwna rzecz – być normalnym. Nie
wiesz, kiedy przestajesz być normalny. Dowiadujesz się, że jesteś normalny, kiedy wracasz z krainy szaleństwa. Normalność jest jak dziwny, dziki ptak, który śpiewa ci w duszy nie dlatego,
że musi, ale dlatego że chce.

 Osoby, do których najtrudniej się zbliżyć, okazują się najbardziej warte tego, żeby je poznać.

 Bezsenność to ciemna strona wyobraźni.

 Człowiek człowiekowi panią z dziekanatu.

 Nie uśmiechała się, nie znała smaku uśmiechów.

 Jesteśmy tu wszyscy jakby spłowiali. Szare włosy, szare serca, szare sny.

 Człowiek jest tylko człowiekiem, gdy ukierunkowuje swój wysiłek na osiągnięcie niemożliwego. Wtedy zaczyna żyć, naprawdę żyć.

 Niektórzy ludzie popełniwszy jeden błąd, łamią sobie przyszłość raz na zawsze.