Bo też nic nie jest straszne prócz braku miłości, strasznego ...

 Zdałem sobie sprawę, że naszą wartość mierzy się głównie tym, ile dobrego robimy dla innych.

 Kiedy los wtrąca się w twoje życie, nic na to nie poradzisz, przegrałeś.

 W miłości ludzie nie mogą być jednością, do uczucia trzeba dwojga.

 Czy normalne jest to, że ktoś chce być przez całe życie taki normalny?

 Nie ten powinien być smutny, któremu nie ziściły się sny, ale ten, który nigdy nie marzył.

 W kryminale chodzi o to, by nikt się nie ulotnił - taka kawa byłaby okropna.

 Różnice mogą irytować i budzić sprzeciw, ale nie muszą prowadzić do podziałów.

 Odwieczne pytanie: kto przechodzi
większe katusze, człowiek w kiepsko zawiązanym krawacie czy ludzie skazani na jego widok?

 Znacznie łatwiej jest czegoś nie zrobić, niż o tym nie myśleć.

 Kiedy ktoś cię kocha, jest tak, jakby otulił twoje serce kocem.