Śmierć nas otacza, ale my żyjemy.

 Niektóra marzenia i uczucia musza dojrzeć wewnątrz naszych dusz, zanim zostaną wypowiedziane.

 Zabijanie jest jak jazda konna, nie sposób się tego oduczyć.

 Najbardziej gorzkie łzy ronimy
w żalu po słowach nigdy
niewypowiedzianych
i gestach nieuczynionych.

 Taką ja mam po ojcu zasadę życiową: Boso, ale w ostrogach.

 Ludzie patrzyli z daleka, bo z
daleka łatwiej patrzeć na taką rozpacz.

 Czasem miłość polega na tym, by pozwolić komuś odejść.

 To koniec miłości, myślała. Być z kimś i czuć taką samotność, jakby obok nie było nikogo.

 Pośród śmierci nadal żyjemy.

 Byłaby wolała, żeby ją dręczył i poniżał, byle ją kochał - to wiedział.

 Na złe wiadomości zawsze jest za wcześnie.